آیا می شود تک تک “سکه” های بیت کوین را در بلاک چین ردیابی کرد، یا واحدهای بیت کوین قابل تمیز از یکدیگر نیستند؟
با این که بعضی سازمانها پولهای کلانی بابت حمله های باج افزاری بیت کوین می دهد، برخی دیگر این سوال را مطرح می کنند که آیا واقعا می شود این پرداخت ها را ردیابی کرد یا خیر. در ماه ژوئن، David Andolfatto، معاون ارشد بانک فدرال رزرو سنت لوئیس، در توئیتی نوشت:
” ردیابی این پولها و زدن برچسب “کاملا مشمول مالیات” روی آنها در هر زمانی که در یک صرافی به دلار( یا هر ارز دیگری) تبدیل می شوند، چه قدر سخت است؟”
در اصل سوال Andolfatto این بود که آیا می شود شبیه به استفاده ی نیروی های انتظامی از اسکناس های علامت گذاری شده برای دستگیری آدم رباها و سایر مجرمان، روی پرداخت های باج افزاری بیت کوین هم برچسب آلوده بودن زد یا خیر. Jerry Brito، مدیر اجرایی شرکت coin center، روز دوشنبه در مقاله ای به این پرسش پاسخ داد. او در این نوشته نتیجه گیری کرد که ” چیزی به عنوان سکه های بیت کوین واحد و تک در دفترکل بلاک چین وجود ندارد”.
مفاهیم اولیه ی بیت کوین
معمولا می بینیم که افراد در مورد فرستادن بیت کوین از یک کیف پول به کیف پول دیگر صحبت می کنند. قطعا همان مثال قدیمی انتقال بیت کوین از آلیس به باب به ذهنمان خطور می کند، که احتمالا تصاویری از سکه های دیجیتالی را در ذهن بر می انگیزد که دارند داخل بلاک چین حرکت می کنند. با این وجود، گرچه این داستان در معنای عامی و محاوره ای آن کاربرد دارد، اما اصلا به نحوه ی واقعی انتقال ارزش بیت کوین نزدیک نیست. این داستان همچنین باعث پیدایش فرض نادرستی می شود مبنی بر این که واحد های بیت کوینی وجود دارند که قابل تمیز از 20.999.999 سکه ی دیگر هستند.
وایت پیپر ساتوشی ناکاموتو معمولا جای خوبی برای شروع هرگونه شرح و تفسیر از بیت کوین است. ماهیت شناسی بیت کوین هم از این موضوع مستثنا نیست. در گزیده ای از وایت پیپر که سکه ی الکترونیکی را تعریف می کند آمده:
” ما سکه ی الکترونیکی را به عنوان زنجیره ای از امضاهای دیجیتالی تعریف می کنیم. هر مالک، با امضای الکترونیکی یک هش از تراکنش قبلی و کلید عمومی مالک بعدی، و سپس اضافه کردن این دو به انتهای سکه، آن را به مالک بعدی می فرستد. دریافت کننده می تواند با تصدیق امضاها، زنجیره ی مالکیت را تایید کند”.
تعریف بالا با اینکه مستقیما به بیت کوین اشاره نمی کند، ذیل یک تعبیر “زنجیره ای” برای این رمزارز به کار برده می شود. به گفته ی Craig Warmke، فیلسوفی در دانشگاه Northern Illinois، این تعبیر زنجیره ای نمی تواند ماهیت بیت کوین را به طور کامل در دل خود جای دهد، زیرا بر این فرض استوار است که دفترکل بلاک چین، بیت کوین را به عنوان سکه های جدا از هم و تکی می شناسد و ردیابی می کند.
دفترکل بلاک چین بیت کوین از نوع تراکنش محور است، نه از نوع حساب محور که در امور مالی عادی کاربرد دارد. بنابراین، این شبکه مقادیر بیت کوین را ردیابی می کند، نه تک سکه ها را.
واحدهای بیت کوین متمایز نیستند
اسکناس های پول بی پشتوانه شماره سریال هایی دارند که هر کدام را از دیگری متمایز می کند. چنین چیزی در مورد بیت کوین صادق نیست و هیچ نشانه ای برای تشخیص هر کدام از سکه ها در دفترکل بلاک چین وجود ندارد. برای مثال، وقتی موجودی یک کیف پول دیجیتالی 5 بیت کوین است، این دارایی بیت کوینی برای شخص مثل داشتن 5 دلار نیست. در عوض، صاحب کیف پول خروجی های تراکنشی خرج نشده ای (UTXOs) دارد که شامل 5 بیت کوین هستند. در واقع، خروجی های خرج نشده “نمودی از مقادیر بیت کوین” هستند. با فرض اینکه آلیس ماینر نباشد، بیت کوینی که او از یک منبع دریافت می کند تبدیل به ورودی لازم برای تراکنشش با باب می شود.
اگر آلیس و باب هر کدام یک بیت کوین به شخص سومی بفرستند، و آن شخص هم 2 بیت کوین دریافتی را به یک صرافی ارسال کند، راهی برای دانستن اینکه چه مقدار بیت کوین از تراکنش آلیس و چه مقدار از تراکنش باب آمده، وجود ندارد. همانطور که Brito می گوید، با اینکه می شود تراکنش ها را در بلاک چین ردیابی کرد، اما راهی برای ردیابی واحدهای تکی بیت کوین برای پیدا کردن منبع آنها وجود ندارد.
ارسال مقداری بیت کوین، یک خروجی تراکنش خرج نشده ی جدید ایجاد می کند که دارای واحدهای بیت کوینی است که از دیگر تک سکه های بیت کوین قابل تمیز نیستند. به همین دلیل، اقدامات قانونی ضد پرداخت های باج گیری، کلاهبرداری ها و دزدی های رمزارز بر روی آدرس ها تمرکز می کنند. صرافی ها با همکاری با مسئولان می توانند بر آدرس های مرتبط با این اقدامات مجرمانه نظارت کرده و آنها را وارد لیست سیاه کنند.
منبع: